هدف: جداسازی و تکثیر سلول های CD34+ از کشت اولیه سلول های تک هسته ای خون محیطی موش FVB با روش Cloning و ارزیابی آنها با سنجش های مربوط به سلول های پروژنیتور آندوتلیالیمواد و روش ها: سلول های تک هسته ای از خون محیطی موش جدا شده و در پلیت های شش خانه ای فالکون کشت شدند. 14 روز بعد از آغاز کشت، جمعیت سلولی چسبنده از لحاظ برخی مارکرهای سطحی آنالیز شده و با استفاده از دستگاه فلوسایتومتری، سلول های CD34+ جدا شدند و به صورت یک سلول در خانه، در پلیت های 96 خانه کشت شد. چندین کلون تهیه و از لحاظ مارکرهای سطحی و سنجش Dil-ac-LDL و تشکیل لوله عروقی مورد آزمایش قرار گرفت.یافته ها: جمعیت سلول های چسبنده در کشت اولیه از لحاظ مورفولوژی و برخی مارکرهای سطحی، هتروژن بود. حدود 5 درصد سلول ها CD34+ بود. با استفاده از دستگاه فلوسایتومتری و مطلوب سازی شرایط کشت، چندین کلون از سلول های CD34+ تهیه شد. این کلون ها Dil-ac-LDL+ بوده و در زمان کشت بر روی ماتریژل، لوله عروقی تشکیل دادند.نتیجه گیری: کشت اولیه سلول های تک هسته ای خون محیطی موش FVB حاوی تعداد کمی سلول با مارکر رده عروقی است که این سلول ها (با مارکر (CD34+ قابل کلون کردن هستند.

لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

سابقه و هدف: در نازایی اگر بیمار مشکل لوله ای نداشته باشد، یکی از اقدامات درمانی کم هزینه، IUI است. برخی مطالعات انجام 2 بار IUI در هر سیکل را برای کسب نتایج بهتر توصیه می کنند. چون انجام دو بار IUI نیاز به مصرف مواد آزمایشگاهی و هزینه بیشتری دارد، لذا این مطالعه طراحی شده است تا دو روش SINGLE IUI و Double IUI را با هم مقایسه کند.مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی بیماران مراجعه کننده به مرکز ناباروری فاطمه الزهرا (س) بابل و بیمارستان بابل کلینیک که برای آنها IUI انجام شده بود، صورت گرفت. بیماران به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه 36 ساعت پس از تزریق HCG تحت پروتکل SINGLE IUI و گروه دیگر 24 و 72 ساعت پس از تزریق HCG تحت پروتکل Double IUI قرار گرفتند. اطلاعات بدست آمده وارد کامپیوتر شده و به وسیله نرم افزار کامپیوتری SPSS آنالیز شده و با استفاده از تست آماری Fishers Exact آنالیز شده و P<0.05 معنی دار تلقی گردید.یافته ها: در این مطالعه 215 زن شرکت داشتند که میانگین سنی آنها 26.02±5.5 و میانگین مدت نازایی آنان 3.73±2.75 سال بود. در گروهی که تحت SINGLE IUI قرار گرفته بودند، 16.9% حاملگی و در گروهی که تحت Double IUI قرار گرفته بودند، 19.6% حاملگی رخ داد که بین دو گروه اختلاف معنی داری بدست نیامد. همچنین در بررسی گروه های متفاوت با علل نازایی مختلف تفاوت معنی داری بین این دو روش یافت نشد.نتیجه گیری: در مقایسه دو نوع IUI، با توجه به معنی دار نبودن میزان حاملگی در دو گروه، IUI یک بار نسبت به 2 بار ترجیح داده می شود چون انجام دو بار IUI، مستلزم وقت و هزینه بیشتر برای بیمار می باشد.کاربرد دوز حاد و دوز مزمن فنی توئین موجب تضعیف حافظه می گردد.

درد و به کنترل درآوردن آن پس از جراحی ها همواره مد نظر متخصصین رشته های مختلف دندانپزشکی بوده و هست. هدف از انجام این مطالعه، شناخت روش های جدید و چگونگی به کارگیری آن در حذف و یا پایین آوردن میزان درد پس از جراحی پریودنتال با استفاده از پماد سالکوسریل به صورت SINGLE dose می باشد.تعداد 18 بیمار شامل نه مرد و نه زن که دارای بیماری پریودنتیت بالغین بودند، انتخاب شدند و سعی شد تمام عوامل به صورت یکسان در تمام بیماران رعایت گردد. پس از انتخاب بیماران و آشنایی آن ها با روش اندازه گیری درد به روش علامت گذاری (VAS)، بیماران تحت عمل جراحی پریودنتال قرار گرفتند و از این پماد به صورت یک لایه نازک روی ناحیه عمل شده در زیر پک جراحی استفاده گردید، که البته بیماران از این روش اطلاعی نداشتند.پس از جمع آوری اطلاعات از روی پرسشنامه هایی که به بیماران داده شده بود و مقایسه موارد تست و کنترل با یکدیگر و با استفاده از آزمون T-test، با توجه به نتایج به دست آمده در مجموع روش به کار گرفته شده در این تحقیق SINGLE dose روش درمانی موثری در کنترل درد پس از عمل نبود. این پماد باید به گونه ای تجویز گردد که پس از عمل در اختیار بیمار قرار گیرد.

مقدمه: در مواردی که در یک مطالعه مداخله ای گرفتن گروه کنترل غیراخلاقی بوده و یا تعداد نمونه بسیار کم است (بیماری های نادر)، لازم است حداقل در مراحل اولیه، مطالعه ای تک نمونه ای انجام گیرد. جهت آنالیز این مطالعات از دو روش کلی گرافیکی مشاهده ای و استنتاجی آماری استفاده می شود که در این بین روش آماره C یک روش بسیار پیشرفته و با توان بالا محسوب می شود.مواد و روش ها: ابتدا برای روند داده ها در فاز پایه آماره C محاسبه و در مورد معناداری آماری روند مذکور تحلیل صورت می گیرد. اگر روند از نظر آماری معنادار نباشد آنوقت داده های مربوط به فاز پایه و مداخله با هم تجمیع شده و مجددا آماره C محاسبه و معناداری آماری آن مورد بررسی قرار گرفته و در صورت معنادار بودن دلیل بر اثربخشی مداخله مورد مطالعه می باشد. هم چنین با ذکر یک مثال واقعی (با شرایط عدم معناداری روند در فاز پایه) که بر اساس قسمتی از داده های مطالعه بررسی تاثیر استفاده از روش آی - تی - ام - تی (ITMT) بر روی مهارت های درون دستی دو کودک همی پلژی خفیف انجام شده است و هم چنین یک مثال فرضی (با شرایط معناداری روند در فاز پایه) روش مذکور مورد بحث قرار می گیرد.یافته ها: در فاز پایه روند تغییرات کلیه پارامترهای کیفیت و عملکرد مهارت های دستی (8 پارامتر) در مثال اول معنادار نبوده ولی روند تغییرات ترکیبی از اندازه های فاز پایه و فاز مداخله معنادار بوده است. (P<0.05; Z score> 1.68) و هم چنین در مثال دوم هم در فاز پایه روند تغییرات کلیه پارامترهای کیفیت و عملکرد مهارت های دستی (8 پارامتر) معنادار بوده و هم روند تغییرات ترکیبی از اندازه های فاز پایه و فاز مداخله معنادار بوده است (P<0.01; Z score>2.58).نتیجه گیری: مطالعه تک نمونه ای و آنالیز آن با استفاده از روش آماره C، علی رغم محدودیت های خاص خود، امکان ارزیابی اثر مداخلات را در شرایط خاص، فراهم می آورد.

زمینه و هدف: نواقص حرکتی شامل همی پارزی، عدم هماهنگی و اسپاستیسیته از رایج ترین آسیب های بعد از سکته مغزی هستند. بیشتر بیماران در طی زمان در بعضی از این نواقص بهبود می بابند که البته میزان آن در بیماران مختلف متفاوت می باشد. شواهدی هست که نشان می دهد افزایش شدت و کمیت درمان پس از سکته مغزی می تواند بهبود را افزایش بخشد. توانبخشی حرکتی این بیماران شامل ترکیبی از تکنیک های حرکت درمانی است که در بسیاری از کلینیک های کاردرمانی انجام می گیرد. اما در این روند توانبخشی به امواج مغزی بیماران سکته مغزی و تاثیری که این امواج می تواند بر حرکت داشته باشد توجهی نمی شود. یکی از این امواج تتا می باشد، لذا هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر همراه کردن کاردرمانی و نوروفیدبک بر درمان حرکتی بیماران سکته مغزی می باشد.روش بررسی: این مطالعه بصورت طرح تک آزمودنی SINGLE-System design (AB) بر روی 2 بیمار سکته مغزی انجام شد. در طی فاز پایه عملکرد اندام فوقانی و تحتانی بیماران (با استفاده از آزمون های فوگل-مایر و برگ)، سه روز در هفته و به مدت 4 هفته مورد ارزیابی قرار گرفته و مداخلات کاردرمانی هم انجام شد. پس از اتمام این دوره فاز درمان آغاز گردید که ترکیبی از کاردرمانی و نوروفیدبک است و مدت آن نیز 4 هفته بود. سپس نتایج ارزیابی های فازهای پایه و درمان مورد تجزیه و تحلیل آماری قرارگرفت.یافته ها: هر دو بیمار بهبودی معنی داری را در عملکرد اندام فوقانی (بیمار 1، 81.1% و بیمار 2، 68.1%) و تحتانی (بیمار 1، 73.1% و بیمار 2، 75.4%) در آزمون فوگل-مایر و برگ (بیمار 1،51.6 % و بیمار 2، 68.1% ) نشان دادند.نتیجه گیری: باتوجه به بهبودی قابل توجه در عملکرد اندام فوقانی و تحتانی بیماران به نظر می رسد همراه کردن نوروفیدبک با درمانهای رایج کاردرمانی، می تواند نتایج بالینی بهتری در بر داشته باشد. اگرچه به مطالعات بیشتر در آینده نیاز است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

مقدمه: چاقی و بیماری های مرتبط با آن، یک نگرانی بزرگ است. مؤثرترین روش درمان چاقی، جراحی است. SINGLE anastomose sleeve jejunal (SASJ)، روش جدیدی است که در بیماران با دلایل خاص انجام می شود. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه ی این روش جراحی با بای پس کلاسیک در دوره ی پی گیری 6 ماهه بود. روش ها: 50 بیمار که در قالب یک مطالعه ی هم گروهی، طی دو سال به درمانگاه های جراحی چاقی مراجعه کرده بودند، به صورت غیر تصادفی در دو گروه 25 نفری تحت جراحی بای پس کلاسیک و SASJ قرار گرفتند. عوامل سن، جنس، قد، وزن پایه، شاخص توده ی بدنی، آلبومین سرم و هموگلوبین گلوکولیزه در زمان پایه، یک ماه، سه ماه و شش ماه بعد از جراحی با هم مقایسه شدند. یافته ها: بیماران دو گروه از نظر سن، جنس، قد، شاخص توده ی بدنی پایه، هموگلوبین A1C، آلبومین و وزن اضافی (050/0 < P) مشابه بودند. هر دو گروه به طور معنی داری طی شش ماه پس از جراحی وزن از دست دادند که مقایسه ی بین آن ها تفاوت معنی داری را از نظر درصد وزن اضافی از دست رفته، شاخص توده ی بدنی، هموگلوبین A1C و آلبومین نشان نداده است (050/0 < P). میانگین درصد وزن اضافی از دست رفته در گروه SASJ شش ماه پس از جراحی، 54/54 بود که در مقایسه با گروه دیگر (54/50) بیشتر بود. نتیجه گیری: روند کاهش وزن در گروه SASJ شبیه به گروه بای پس کلاسیک بود. با توجه به قابل برگشت بودن این روش و قابلیت پی گیری با اندوسکوپی، این روش می تواند در مواردی به دلایل خاص استفاده شود. مطالعات بیشتر با طول دوره ی پی گیری طولانی تر توصیه می شود.

سابقه و هدف: امروزه درباره مقاومت به شکست دندانهایی که درمان ریشه شده و با طرح های مختلف پست های زیبایی درمان می شوند، اطلاعات کمی در دسترس است. هدف از این مطالعه مقایسه مقاومت به شکست و نوع شکست دندانهای درمان ریشه شده بود که با دو طرح متفاوت پست های کوارتز فایبر بازسازی شده اند.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی 20 عدد دندان پرمولر سالم فک پایین که اندازه های تقریبا یکسانی داشتند انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند (هر گروه 10 عدد). بعد از بریدن تاج ها و انجام درمان ریشه دندان ها به ترتیب با پست های quartz fiber SINGLE taper light-post در گروه A و quartz fiber D.T light-post در گروه B بازسازی شدند. همه پست ها با سمان dual cure سمان شدند. کورهای کامپوزیتی توسط ماتریکس های پلی استری از پیش ساخته شده فرم داده شدند. همه نمونه ها درون قالب های آکریلیک مانت شدند به طوری که یک لایه نازک ماده الاستیکی پلی اتری ایمپرگام (Impergum) دور ریشه ها نقش لیگامان پریودنتال را بازی کند. نیروی فشاری با سرعت 1 میلی متر در دقیقه و با زاویه 135 درجه نسبت به محور طولی دندان اعمال شد تا شکستگی رخ داد. از آزمون T-test برای تحلیل آماری بار (load) شکست بین گروه ها استفاده گردید.یافته ها: هیچ تفاوت معنی داری بین 2 گروه از لحاظ مقاومت به شکست مشاهده نشد. میزان نیروی منجر به شکست ریشه در گروه A و B به ترتیب 366.7±102.7 نیوتن و 382.4±67.3 نیوتن بود. (P<0.6)نتیجه گیری: بر اساس یافته های این تحقیق، دو طرح متفاوت پست های تیپر کوارتز فایبر در مقایسه با هم مقاومت به شکست دندانهای درمان ریشه شده را تحت تاثیر قرار ندادند.